این معرکه بر پاست هنوز

رفتی از چشمم ودل محو تماشاست هنوز

عکس روی تو در این آینه پیداست هنوز

هرکه در سینه دلی داشت به دلداری داد

دل نفرین شده ماست که تنهاست هنوز

در دلم عشق توچون شمع به خلوتگه راز

در سرم شور تو چون باده به میناست هنوز

گر چه امروز من آئینه فردای منست

دل دیوانه در اندیشه فرداست هنوز

عشق آمد به دل و شور قیامت بر خواست

زندگی طی شدو این معرکه بر پاست هنوز

یک غزل زیبا

به یکی جلوه دلم بردی و خوابم کردی

باغت آباد! زدی خانه خرابم کردی

همچو موج آمدم و وای! که بر ساحل درد

چون حباب لب ِ شط ٬نقش بر آبم کردی

دردم این است که در عرصه ی شطرنجی عشق

مات ِچشمت شدم و اسب خطابم کردی !